اعتماد به جنس مخالف در میان جوانان شهر تهران

پژوهش حاضر درصدد مطالعۀ اعتماد به جنس مخالف درمیان جوانان ۱۵تا۲۹سالۀ شهر تهران، در دو بُعد بین شخصی و عام، شناسایی میزان هریک از شاخص های فوق و نیز عوامل مرتبط با آن هاست. برای چارچوب نظری از نظریۀ چلبی، گیدنز، کلمن و زتومکا در بحث اعتماد، بهره برداری شده است. به منظور نزدیک ترکردن نظریه با واقعیت اجتماعی و بومی سازی در پایین ترین سطح، فرضیه یابی از مطالعۀ اکتشافی نیز صورت گرفته است. فرضیه ها با روش پیمایش و براساس روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای در سه منطقۀ شهر تهران، با تعداد 254 پرسش نامه مورد آزمون قرار گرفته است. یافته ها بیانگر آن است که میزان اعتماد کل و بین شخصی به جنس مخالف پاسخ گویان، کمتر از متوسط است؛ یعنی زنان و مردان قابلیت اعتمادپذیری اندکی دارند. اما در بُعد اعتماد عام به جنس مخالف، نمرۀ پاسخ گویان بیش از متوسط است. میان متغیرهای احساس امنیت، اعتماد بنیادین، تعامل اظهاری با جنس مخالف، تعهد در رابطه، تعهد درونی و نیز احساس نیاز به جنس مخالف، با متغیر اعتماد به جنس مخالف، رابطه معنادار و مثبت است. از میان این متغیرها، احساس امنیت در بُعد ذهنی (به معنای احساس آرامش، فراغت از ترس و تهدید و نیز احساس امنیت نسبت به جنس مخالف) دارای قوی ترین رابطه با متغیر وابسته است.در مورد متغیر تجربه های پیشین فرد که مأخوذ از مطالعۀ اکتشافی بوده است، یکی از ابعاد آن یعنی متغیر تجربۀ قبلی رسانه ای، با اعتماد به جنس مخالف رابطۀ معنادار و منفی دارد. سه متغیر احساس امنیت، احساس نیاز به رابطه با جنس مخالف و تعهد در رابطه با جنس مخالف، وارد معادلۀ رگرسیونی شده و درنهایت، مجموعۀ عوامل مطرح شده بیش از 35درصد تغییرات متغیر وابسته را تبیین می کنند.